Doświadczyłam przebywania na pograniczu życia i śmierci (znanego jako NDE - Near Death Experience) kilkakrotnie, w czasach, gdy zjawisko to nie było szeroko dyskutowane ani dokumentowane. Rozmowy na ten temat ograniczały się do osób o otwartych umysłach i duchowej świadomości. Niestety, ignorancja prowadziła czasem do podejrzeń o halucynacje czy sugestii wizyty u psychiatry. Na szczęście, doświadczenia bliskie śmierci zyskały w ostatnich latach na znaczeniu, stając się przedmiotem badań naukowców, psychologów, duchownych i tematem medialnym. Mój przypadek został nawet opisany w zagranicznej prasie. Wiele osób, które przeszły NDE, czuje powołanie do dzielenia się swoimi przeżyciami, aby edukować i zapewniać, że śmierć nie jest końcem, a przejściem i kontynuacją podróży ku Światłu.

Co się Wydarzyło? Moja Relacja z Doświadczenia Bliskiego Śmierci (NDE)

W odpowiedzi na liczne pytania: "Co dokładnie się wydarzyło?" i "Jak tam jest?", postaram się opisać moje NDE i jego wpływ na moje życie. Proszę o wyrozumiałość dla ewentualnych zaburzeń chronologii – po "drugiej stronie" czas nie jest linearny; przeszłość, teraźniejszość i przyszłość istnieją jako "tu i teraz".

Tło Doświadczenia: Choroba i Zmiana Percepcji

W połowie lat siedemdziesiątych zmagałam się z rakiem okrężnicy. Życie powoli ze mnie uchodziło. Przywiązana do łóżka, z kontemplacyjną naturą, obserwowałam zmieniającą się rzeczywistość. Materia stawała się półprzezroczysta, płynna; kolory żywsze, dźwięki ostrzejsze. Tekst pisany stracił znaczenie, jak obcy język. Moja świadomość zaczęła opuszczać trójwymiarową przestrzeń.

Stadium Mroku: Świadomość Wielowymiarowości

Wchodziłam w "stadium mroku". Moja świadomość przenikała do innej rzeczywistości, pozwalając dostrzegać byty i zjawiska z innych wymiarów, będąc jednocześnie częściowo świadomą poziomu fizycznego. Uświadomiłam sobie, że umierający w szpitalach czy hospicjach mogą doświadczać podobnych stanów – postrzegania wielu wymiarów naraz, co przez innych bywa mylone z halucynacjami. Jesteśmy istotami wielowymiarowymi.

Śpiączka i "Śmierć": Początek Podróży NDE

W śpiączkę zapadłam 26 grudnia. Za zmarłą uznano mnie 2 lutego, w moje urodziny. Choć dla innych była to ponad 5-tygodniowa śpiączka, dla mnie było to świadome doświadczenie poza ciałem. Świadomości nie można utracić; to ciało zapada w sen. Jesteśmy aktywni na różnych płaszczyznach świadomości, czego dowodem są sny.

Przejście z poziomu fizycznego przypominało zmianę pokoju – istnienie i świadomość trwają, zmienia się tylko perspektywa. Ogarnął mnie niewyobrażalny, wszechogarniający spokój.

Po Drugiej Stronie: Spokój, Światło i Bezwarunkowa Miłość

Moje przejście było stopniowe. Uświadomiłam sobie obecność Świetlistej Istoty. Otoczenie było niewyobrażalnie piękne, jasne, pełne życia i boskiej, absolutnie bezwarunkowej miłości. Byłam z tym Światłem zjednoczona, czułam jego stałą, kochającą obecność. Nie było strachu, tylko poczucie jedności.

Widziałam cudowne, wirujące, pulsujące i "śpiewające" Światło, na przemian radosne i poważne. Wszystko jaśniało brzoskwiniowym blaskiem, a mój wzrok był doskonały. Otaczały mnie istoty pełne miłości, które pomagały i prowadziły. Nie byłam sama.

Przegląd Życia: Kluczowy Moment NDE bez Osądu

Jednym z pierwszych doświadczeń był przegląd życia – zobaczyłam wszystkie wydarzenia, myśli, słowa i czyny mojej ziemskiej egzystencji, wszystko jednocześnie, jak na filmie. To był trudny moment, ale nie było osądu ze strony zewnętrznej siły czy Boga na tronie. Czułam tylko miłość Świetlistej Istoty. Zrozumiałam, że to my sami siebie osądzamy, patrząc na swoje życie z perspektywy prawdziwej, duchowej jaźni, nie ego.

Nowe Ciało, Zmysły i Rzeczywistość Po Drugiej Stronie

Choć nie miałam ciała fizycznego, posiadałam inne – lekkie, jak bańka mydlana, czyste, puste. Byłam czystą świadomością w efemerycznej formie, podróżującą, obserwującą, w stanie uniesienia, spokoju i zaufania. Nie czułam głodu, pragnienia, zmęczenia ani bólu. Jako osoba niedowidząca na Ziemi, byłam zachwycona doskonałym wzrokiem po drugiej stronie.

Podróż przez Różne Wymiary: Lekcje Współczucia i Radości

Czułam się jak na wycieczce z przewodnikiem. Okna ukazywały różne sceny:

"Piekło/Czyściec": Szare, bez twarzy istoty wędrujące w bólu i cierpieniu – dusze zniszczone okrucieństwem, o zahamowanym rozwoju. Czułam ogromne współczucie. Zapewniono mnie, że ich stan jest tymczasowy i wszystkie dusze wrócą do Światła.

Przyszłość Znajomych (Karma): Widziałam przyszłe cierpienie osób, które w życiu wyrządziły krzywdę, jako konsekwencję ich działań (karma). Znów czułam współczucie i pragnienie ich uzdrowienia.

Radość i Wolność: Znalazłam się w tętniącym życiem obszarze wodnym, gdzie mogłam oddychać pod wodą. Tańczyłam wśród ciał niebieskich, bawiłam się ze świetlistymi istotami. Doświadczyłam absolutnej wolności i mocy tworzenia – wystarczyło pomyśleć, by coś zaistniało lub by znaleźć się w wybranym miejscu.

Współtworzenie Rzeczywistości: Nasza Rola w Boskim Planie

W obecności Świetlistej Istoty zostałam poproszona o udział w tworzeniu wydarzeń i sytuacji wpływających na innych. Poczułam ogromną odpowiedzialność, zaszczyt i pokorę. Zapewniono mnie, że wszystko się uda, a ewentualne błędy zostaną skorygowane przez Źródło Światła. Dotarło do mnie, że ludzie współtworzą rzeczywistość ze Światłem, jesteśmy jego częścią. Najważniejsze jest kochać i tworzyć, najgorsze – niszczyć.

H2: Jedność, Miłość i Komunikacja Telepatyczna w Świecie Ducha

Poczułam głębokie połączenie z całym życiem, świadomość bycia częścią jedności. Samotność jest iluzją. Komunikacja (telepatyczna) była szczera, otwarta, pełna miłości, bez hierarchii czy udawania. Nie ma tam poczucia braku, krzywdy czy zaborczości – perspektywa duszy dominuje nad fałszywą tożsamością. Możliwość tworzenia daje dostęp do wszystkiego, co potrzebne.

Misja Powrotu: Przesłanie Nadziei dla Ludzkości

Powiedziano mi, że muszę wrócić do świata fizycznego, by wypełnić misję: podzielić się przeżyciami i przekazać, że życie jest wieczne, a śmierć iluzją. Obiecano mi też osobistą miłość i radość oraz zapewniono o prawdziwości doświadczenia. Świat fizyczny nazwano przejściowym światem iluzji, z którym nie powinnam się identyfikować.

Mimo rozczarowania i bólu na myśl o opuszczeniu tego doskonałego stanu jedności ze Światłem, zgodziłam się, wiedząc, że Światło i istoty opiekuńcze będą ze mną zawsze. W nagrodę za zgodę pojawiła się przepiękna postać, napełniając mnie miłością – wiedziałam, że zostanie ze mną na zawsze.

Powrót do Ciała Fizycznego: Kontrast Światów i Nowa Perspektywa

Podróż powrotna była stopniowa. Stawałam się świadoma ciała na OIOM-ie. Po odzyskaniu przytomności czułam się jak noworodek. Świat fizyczny wydawał się ciemny, bezbarwny, płaski, pozbawiony siły życiowej znanej z drugiej strony. Byłam jednak zdeterminowana wypełnić misję i pamiętałam o obietnicy. Przez jakiś czas nadal czułam obecność Świetlistej Istoty i innych bytów, aż pewnego dnia ta świadomość zniknęła, sygnalizując pełny powrót. Smutek mieszał się z wiarą w obietnicę, że nigdy nie będę sama.

Życie po NDE: Głębsze Zrozumienie Miłości, Strachu i Celu Istnienia

To doświadczenie bliskie śmierci (NDE) napełniło mnie szacunkiem i entuzjazmem. Przekonało mnie, że strach jest stanem nabytym, nienaturalnym. Tylko miłość ma moc pokonywania trudności w tym dualistycznym, iluzorycznym świecie, który przypomina hologram stworzony przez zbiorową świadomość dla naszego rozwoju. NDE dało mi pewność, że wszystko zmierza we właściwym kierunku, a ostatecznym przeznaczeniem każdej istoty jest powrót do Źródła – do Światła i Czystej Miłości.