Droga do Rozpaczy i Próba Samobójcza

W październiku 1960 roku, anonimowy mężczyzna, którego będziemy nazywać "Nieznajomym", przeżył wstrząsającą noc, której wspomnienia prześladują go do dziś. Jego historia jest świadectwem miłosierdzia Boga, ale także przestrogą przed rozpaczą i próbą odebrania sobie życia. Jak sam podkreśla, nie jest to halucynacja, lecz wierny opis wydarzeń, które doprowadziły go na skraj autodestrukcji i dalej – do niezwykłego doświadczenia bliskiego śmierci (NDE).

Tło Wydarzeń: Rozpad Małżeństwa i Alkoholizm

W 1948 roku "Nieznajomy" był szczęśliwym mężem Pat, ambitnym księgowym. Jednak kolejne lata przyniosły rozczarowanie. Okazjonalne picie przerodziło się w nałogowy alkoholizm. Stracił wiarę, czuł strach, niemoc i rozczulanie się nad sobą. Po siedmiu latach małżeństwa odkrył niewierność żony, co pogłębiło jego problemy i zamknięcie w sobie, choć przyznaje, że sam również ponosił winę za rozpad związku, obwiniając żonę o drobiazgi.

Decyzja o Samobójstwie

Pewnej nocy, gdy żony znów nie było w domu (prawdopodobnie była na randce), a on położył trójkę dzieci spać, słuchając ich modlitw (w które sam już nie wierzył), poczuł całkowitą beznadzieję. Zebrał tabletki nasenne i uspokajające z apteczki oraz trzy butelki wódki. Wiedział, że lekarz ostrzegał przed łączeniem tych środków z alkoholem. Myśl o śmierci stała się jego jedynym celem.

Próba Odebrania Sobie Życia

Napisał list pożegnalny. Wsypał pięć kapsułek do alkoholu i wypił, wznosząc toast "Na pustkę i na zapomnienie". Poczuł drętwienie w kończynach. Obawiając się, że dawka może być za mała (jak wszystko w jego życiu, co uważał za porażkę), wziął kolejną garść tabletek. Piekło go w żołądku. Chcąc mieć pewność, że już się nie obudzi – ani skacowany, ani w ogóle – wypił resztę wódki i połknął wszystkie pozostałe tabletki.

Początek NDE: Tunel, Światło i Wyjście z Ciała (OBE)

Nagle zobaczył ciemną chmurę wychodzącą z sufitu, która go otuliła. Poczuł, że pędzi przez tunel, na którego końcu widniało światło. Zastanawiał się, czy to cel jego samobójczej podróży, czy już umarł. Spojrzał w dół i zobaczył swoje ciało leżące na kuchennej podłodze. "Czy to jest śmierć?" – zapytał na głos.

Spotkanie z Istotą Światła

Nieznany głos odpowiedział "nie". Wtedy pojawiła się nieziemsko piękna Istota, emanująca miłością, dobrocią i ciepłem – istota z białego światła ze srebrnymi nitkami. Był onieśmielony, ale zrozumiał, że istota zna jego myśli. "Nie," powtórzyła. "Tak nie wygląda śmierć. Chodź ze mną, pokaże Ci".

Wizja "Piekła" Samobójców: Kraina Zagubionych Dusz

Razem z Istotą szybował nad miejscem przypominającym otchłań. Nie było tam pięknie. Widział ludzi chodzących bez celu, w przygnębiający sposób, ze spuszczonymi głowami i zgarbionymi ramionami. Potrącali się nawzajem, ale szli dalej. "Nieznajomy" pomyślał z rozpaczą, że wkrótce do nich dołączy.

Głos pocieszył go: "To jest Twoje własne piekło, kiedyś zostałbyś stąd znowu wysłany na ziemię. Dostałbyś wprawdzie całkiem nowe życie, jednak miałbyś znowu te same problemy, które masz teraz. A do tego czasu musiałbyś z tymi zagubionymi duszami pozostać. Samobójstwo bowiem nie jest rozwiązaniem."

Przegląd Życia i Wizje Przyszłości Dzieci

Następnie zobaczył przegląd swojego życia, szczególnie ostatnich pięciu lat zdominowanych przez alkohol. Bolało go, gdy widział wpływ nałogu na dzieci. Zobaczył też sceny z ich przyszłego życia:

Wizja 1 (Po jego samobójstwie): Smutek dzieci, poczucie opuszczenia, matka niezdolna do opieki, oddanie do rodzin zastępczych.

Wizja 2 (Gdyby kontynuował picie): Dzieci idące w jego ślady, stające się alkoholikami, córka wychodząca za mąż za pijaka, który ją bije. To było jak cios pięścią.

Wizja 3 (Gdyby się zmienił): Stając się dobrym, odpowiedzialnym ojcem, zapewniłby dzieciom normalne życie.

Zrozumiał, że przed problemami, które doprowadziły go do samobójstwa, nie da się uciec – musiałby je przepracować tu lub w kolejnym życiu, co wydawało mu się gorsze niż cokolwiek innego. Rozpłakał się, czując żal, miłość i współczucie.

Dialog z Istotą Światła: Pouczenie i Nakaz Powrotu

Świetlista Istota zwróciła się do niego poważnym, ale spokojnym tonem: "Nie możesz zakończyć życia jak chcesz. Czy sam się stworzyłeś albo czy sam nadałeś sobie życie? Raczej nie i dlatego nie możesz się samemu zniszczyć!"

"Nieznajomy" mógł tylko płakać, czując, że głos należy do Ducha Świętego. Głos złagodniał: "Jeszcze nie skończyłem. Twoja praca nie została jeszcze dokończona. Idź z powrotem i zrób to co powinieneś, po to po co zostałeś stworzony!"

Powrót do Życia i Skutki NDE

Przebudzenie i Natychmiastowa Zmiana

Obudził się, widząc twarz swojej córki, Nancy, która znalazła go w nocy i walczyła o jego życie. Był zimny, bez wyczuwalnego pulsu. W kuchni żona szykowała posiłek, rzucając sarkastyczny komentarz w jego stronę. Ku swojemu zdziwieniu, był głodny i nie miał kaca. Zamiast bólu duszy czuł miłość i spokój.

Trudności i Wewnętrzny Spokój

Życie po NDE nie stało się od razu łatwe. Przeszedł przez rozwód (dzieci zostały z nim), trudności finansowe (musiał zlikwidować oszczędności, by utrzymać rodzinę i zmienić zawód z księgowego na nauczyciela). Jednak pomimo zewnętrznych problemów, spokój i pocieszenie, które odczuł po NDE, nigdy go nie opuściły, czerpiąc siłę z Psalmu 23.

Odpowiedzialne Ojcostwo i Nowe Życie

Stracił strach przed śmiercią, zyskał szerszą perspektywę duchową. Poważnie potraktował wychowanie dzieci, poświęcając im czas. Stał się ojcem, jakim zawsze powinien być. Poznał nową kobietę i ożenił się. Lekcja płynąca z wizji "piekła" pozostała z nim na zawsze, pokazując, że nawet negatywne NDE staje się pozytywne, gdy pojawia się Bóg.

Spełnienie i Spokój

Obecnie pracuje w duchowej opiece i nadal prowadzi księgowość. Jego dzieci prowadzą szczęśliwe, produktywne życie. On sam w końcu zaznał spokoju.

Na podstawie anonimowej relacji "Nieznajomego".